Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που μπορεί να μας νευριάζουν, να μας χαλάνε, να μην τους αντέχουμε..... Κάποια στιγμή όμως σκέφτεσαι πόσα έχουν κάνει για σένα, πόσο σε αγάπησαν, πόσες φορές ήταν εκεί για σένα πριν από εσένα. Πόσες φορές φρόντισαν να μην σε πληγώσουν και πόσες φορές κοιτούσαν από μακριά να πληγώνεσαι και την κατάλληλη στιγμή στέκονταν δίπλα σου.....
Ας είμαστε ειλικρινής, τα νεύρα και η φθορά έρχονται με τα χρόνια και με την καθημερινότητα και είναι ικανά να διαλύσουν τα πάντα!
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι στις ζωές μας που είναι βράχοι δίπλα μας και που η αγάπη τους είναι σαν ένα δίχτυ προστασίας που απλώνεται γύρω μας. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σταθερές αξίες ότι και αν συμβαίνει γύρω μας και είναι άδικο να αφήνουμε την καθημερινότητα και τον χρόνο να μας βγάζει νεύρα και να χαλάμε όσα όμορφα έχουμε ζήσει... στιγμές που μας ενώνουν και κυρίως να θάβουμε την αγάπη που υπάρχει.
Όλοι έχουμε ζήσει κάτι τέτοιο.... Όλοι μας νευριάζουμε, θυμώνουμε, στεναχωρούμε και απομακρυνόμαστε από αυτούς τους τόσο πολύτιμους ανθρώπους... Μήπως ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε??? Ακούστε λοιπόν τι σκεφτόμουν εγώ καθώς έπινα μόνη μου σήμερα τον καφέ μου...
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος (χωρίς να πω ποιος) πάντα δίπλα μου.... το πρότυπο, η αδυναμία, αυτός που καμάρωνα και καμαρώνω.... εκείνος πάντα δίπλα, ότι και αν συνέβαινε, ότι και αν χρειαζόμουν, πριν από μένα για μένα. Η αγάπη πάντα σιωπηλή, μέσα από τα βλέμματα.... Όμως, πάντα δίπλα, πάντα να φροντίσει, να αγκαλιάσει στην στεναχώρια, να προστατέψει στον κίνδυνο, να απλώσει το χέρι να σηκωθώ στα δύσκολα.... Εκεί, πάντα για μένα! Θαυμασμός....ένα συναίσθημα που πάντα ένιωθα για αυτόν τον άνθρωπο... Πάντα σιωπηλός, υπερήφανος, σοφός, με αξίες και ήθος, πολυμήχανος και αξιος με ό,τι και αν καταπιαστεί! Τι να πρωτο θαυμάσεις και τι να σας πρωτοπώ για να καταλάβετε???? Αν έπρεπε όμως να αναφέρω δύο στιγμές που τον θαύμασα περισσότερο (κάτι πολύ δύσκολο καθώς τον θαυμάζεις για τόσα πολλά) είναι αρχικά το πως προστατεύει αυτούς που αγαπά, όταν σαν αετός επιτίθεται στον κίνδυνο , ασχέτος με το ποιος είναι αυτός, προκειμένου να προστατέψει και τα φτερά του απλώνονται για προστασία πό πάνω τους, αδιαφορώντας αν και πόσο ο ίδιος λαβωθεί. Καθως επίσης.... τα χρήματα και η καριέρα δεν έχουν σημασία.... επέλεξε τα απλά και πιθανότατα τα δύσκολα παρά τα χρήματα! Την απλή καθημερινότητα και την αγάπη παρά την χλιδή! Και ναι, έπεσα και εγώ στην παγίδα αυτήν....Τελευταία μόνο θυμώνω μαζί του γιατί απλά έχω αφήσει τα προβλήματα και την καθημερινότητα να κάνουν παιχνίδι....και ναι, τον αδικώ....
Σκεφτείτε λίγο και εσείς.... μπορεί να έχετε και εσείς κάτι τόσο σπάνιο δίπλα σας και να μην το εκτιμάται.... θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για αυτόν τον άνθρωπο, όπως σίγουρα και εσείς.... για σκεφτείτε λίγο....
Θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά! Μα φυσικά για να σκεφτούμε όλοι μας τι έχουμε και τι κάνουμε.... για να σκεφτούμε ποιους και γιατί τους αδικούμε. Σίγουρα, χρωστάμε ένα συγγνώμη σε τέτοιους ανθρώπους. Κοιτάξτε γύρω σας, δείτε ποιους αδικείτε και ποιους στεναχωρείτε, απλά γιατί η καθημερινότητα μας παρασύρει.... ζητήστε συγγνώμη ή απλά ξαναδείξτε την αγάπη σας, έστω και με ένα χαμόγελο.
Όσο μεγαλώνουμε πρέπει να δείχνουμε την αγάπη, πρέπει να καταλαβαίνουμε και να θυμώνουμε λιγότερο με ανθρώπους που είναι δίπλα μας, που μας αγαπάνε βαθειά, χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς να περιμένουν κάτι από εμάς. Προλάβετε να πείτε και να δείξετε όσα νιώθετε....
Εγώ θα πω μόνο ένα συγγνώμη, για τις φορές που θυμώνω, ένα τεράστιο ευχαριστώ και ένα ακόμα πιο μεγάλο σ'αγαπάω.... Δεν ξέρω αν θα με διαβάσει ο άνθρωπος αυτός, εγώ απλά τον ευχαριστώ για όλα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου