Όταν σε απογοητεύει ένας άνθρωπος...

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ξυπνήσεις ένα πρωί και να φας τη σφαλιάρα από έναν άνθρωπο που αγαπάς και εκτιμάς, είτε είναι φίλος, είτε σύντροφος, είτε συνάδελφος. 

Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει , η απογοήτευση είναι εκεί για να σου θυμίζει ότι τελικά ποτέ στη ζωή αυτή δεν θα είναι κανείς μας ικανός να καταλάβει σε βάθος την ψυχή ενός άλλου ανθρώπου αλλά και τη λειτουργία του μυαλού του. 

Και αυτό συμβαίνει γιατί όταν δημιουργούμε την εικόνα που έχουμε για κάποιον, βάζουμε σε αυτόν περισσότερα στοιχεία από αυτά που εμείς θελουμε να δούμε πάνω του και όχι από αυτά που έχει ο ίδιος σαν χαρακτήρας. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις μορφές σχέσεις. Φιλία, έρωτα, συνεργασία. Δυστυχώς όμως πάντα υπάρχει εκείνη η μέρα που κάτι θα συμβεί και θα μας αποδείξει ο άλλος το πραγματικό του πρόσωπο που όσο πιο μακρυά βρίσκεται από αυτό που εμείς έχουμε στο μυαλό μας για εκείνον τόσο μεγαλύτερο θα ειναι και το χαστούκι. Το σοκ είναι μεγάλο και οι επιλογές που έχεις είναι δύο. Η πρώτη, να μην αντιδράσεις και να το καταπιείς ή δεύτερη να αντιδράσεις εκφράζοντας το θυμό σου και αποκαλύπτοντας του όλα αυτά που σε ενόχλησαν. 

Συνήθως προτιμώ το δεύτερο γιατί θέλω να μην κουκουλώνω τα προβλήματα. Βλέπετε είμαι και σε μια ηλικία που δεν έχω την πολυτέλεια να τα κουκουλώνω! Όχι ότι δεν έχω επιλέξει πολλές φορές και την πρώτη επιλογή όπου καταπίνεις, καταπίνεις, δείχνεις κατανόηση, υπομονή, ανοχή και περιμένεις ως εκ θαύματος ο άλλος να καταλάβει και να αλλάξει (και αν το περιμένεις από άντρες κυριολεκτικά κάλη τύχη). Βέβαια η πρώτη αυτή επιλογή, του να μην αντιδράσεις, αποτελεί στρατηγική όταν σε αφορά πολύ ο άλλος και σε νοιάζει τόσο που δεν θέλεις να τον χάσεις , οπότε και καταπίνεις (μέχρι να σκάσεις, γιατί θα σκάσεις δεν μπορεί).  Στη δεύτερη περίπτωση πάλι, απλά ρισκάρεις, αφού ο άλλος δεν καταλαβαίνει με την στάση "καταπίνω" δεν έχεις να χάσεις πραγματικά τίποτα, ίσα-ίσα που μπορεί και να ξυπνήσει και να καταλάβει δύο πράγματα... και επίσης μην ξεχνάμε ότι απλά θα ξελαφρώσεις που θα φέρεις τον απέναντι σου μπροστά στον πραγματικό του εαυτό. Και που θα μπορείς και εσύ να δεις αυτόν τον πραγματικό του εαυτό.Το θέμα είναι τι γίνεται την επόμενη μέρα. 

Θεωρητικά τα πράγματα είναι απλά (σε γενικές γραμμές). Βάζεις ένα Χ και συνεχίζεις την όμορφη ζωή σου χωρίς παράσιτα. Μπορεί να ακούγεται σκληρό , είναι όμως πιο εύκολο απ΄όσο φαντάζεστε. Δεν υπάρχει λόγος να κλαις το χυμένο γάλα. Πάει χύθηκε. Ειδικά όταν το χύνει ο άλλος, μην μπεις καν στον κόπο να σκουπίσεις. Οι λεκέδες είναι για τους ζημιάρηδες. Εσύ τραβάς μπροστά , συγχωρείς στον εαυτό σου ότι έκανε μία λάθος εκτίμηση και επιλογή και χαμογελάς. 

Κάπου παρακάτω σε περιμένει αυτό που πραγματικά σου αξίζει, αυτό που πραγματικά ονειρεύεσαι και θες. 

Γιατί στη ζωή αυτή, έχουμε δίπλα μας μόνο αυτούς που μας αξίζουν.