Σκοτάδι vs Φως

Οι άνθρωποι είμαστε σαν τα νομίσματα, έχουμε δύο όψεις. Η μία όψη μας είναι η φωτεινή, η φανταχτερή και η όμορφη και η άλλη η σκοτεινή, η μοναχική και ίσως η άσχημη. 

Όλοι μας κάπου μέσα στη ψυχή μας έχουμε ένα σκοτεινό σημείο, ένα σημείο που πονάει, αιμορραγεί και ψάχνει την κατάλληλη στιγμή να εξαπλωθεί παντού. Οι περισσότεροι στην πορεία της ζωή τους δεν θα καταλάβουν καν ότι υπήρξε σκοτάδι μέσα τους, ενώ δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα κατακλυστούν από αυτό και θα ψάξουν απεγνωσμένα για βοήθεια. 

Τι βιώνεις όμως μέσα σε αυτό το απέραντο σκοτάδι σου; 

Νιώθεις κενός, αδύναμος να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε εμφανιστεί στη ζωή σου. Προσπαθείς να χαμογελάσεις, να ζήσεις όμορφες στιγμές με αγαπημένους σου και να μην καταλάβουν τίποτα. Κάθε πρωινό γίνεται αφόρητο καθώς δεν βρίσκεις καν το λόγο να σηκωθείς από το κρεβάτι σου. Κάθε βράδυ γίνεται δυσβάσταχτο καθώς οι σκέψεις δεν σε αφήνουν μόνο, παρά όλο δυναμώνουν και αγριεύουν μέσα σου. Κάθε στιγμή κοιτάς γύρω σου και νιώθεις ότι κανείς δεν σε αγάπα και πως ακόμα κι αν, με έναν μαγικό τρόπο, εξαφανιζόσουν δεν θα έλλειπες σε κανέναν. Χάνεις το χιούμορ σου και μόνο αρνητικές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό και την ψυχή σου. Προσπαθείς να είσαι χαμογελαστός αλλά μέσα σου αιμορραγείς, λες σε όλους πως είσαι καλά αλλά μέσα σου ουρλιάζεις για βοήθεια. Νιώθεις χαμένος μέσα σε ένα σκοτεινό πηγάδι, και δεμένος με αλυσίδες στον πάτο του. Αρχίζεις να σκορπάς το σκοτάδι γύρω σου αφού πλέον σε έχει κυριεύσει και μαυρίζεις τις ημέρες και τις ζωές των αγαπημένων σου. Αφήνεις το σκοτάδι να σε πάει όπου θέλει αυτό, είσαι στο έλεος του και το μόνο που χρειάζεσαι είναι φως. Οι κουβέντες πολλές φορές δεν βοηθάνε, ακούγονται σαν θόρυβος στα αφτιά σου. Πώς να σε βοηθήσουν άλλωστε, αφού νιώθεις μόνος και ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει; Και συνεχίζεις να γεμίζεις σκοτάδι, και συνεχίζεις και υποφέρεις μόνος σου. 

Και κάπου εκεί το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να εντοπίσεις το φως, την θετική πλευρά, και να πας προς τα εκεί. Υπάρχουν άνθρωποι και καταστάσεις που μπορούν να μας δώσουν έστω μια ακτίδα φωτός, και θα διαλύσουν λίγο από το σκοτάδι σου. Και όταν νιώσεις την ζέστη στην ψυχή σου από αυτήν την μικρή ακτίδα, μην φύγεις, μην φοβηθείς, παρά μόνο κυνήγησέ την.  Σκούπισε τα μάτια σου, στύλωσε το ανάστημά σου και σήκωσε το κεφάλι ψηλά. Μείνε στο φως και σε ότι σε κάνει ευτυχισμένο και χαρούμενο και σταμάτα να σκέφτεσαι τι θα πει ο κόσμος. Είσαι δυνατός και τα σημάδια που βλέπουν όλοι είναι από μία μάχη που έδωσες και κέρδισες και πρέπει να είσαι περήφανος. Μην αφήσεις ποτέ το σκοτάδι να σε κερδίσει. Μην παρατήσεις ποτέ την μάχη. Λύγισε όσες φορές θέλεις και φτάσε στον πάτο άλλες τόσες, αλλά ποτέ μην τα παρατήσεις, σήκω και πάλεψε. Και μπορεί όντως για κάποιους να είσαι αόρατος και να μην πολύ σκάσουν αν χαθείς. Όμως, πάντα για κάποιους άλλους θα είσαι πολύτιμος και σίγουρα θα θέλουν να σου δώσουν λίγο από το φως τους.